Is een browsergebaseerde mediaplayer evenwaardig aan een native mediaplayer?

Een manier om compatibiliteit met veel besturingssystemen te bereiken is het ontwikkelen van een browsergebaseerde mediaplayer die gebruik maakt van webtechnologieën (bv. HTML5) om mediabestanden te verwerken en te renderen.

Deze aanpak is sneller en makkelijker te implementeren en het kan prima zijn voor een beperkte set van kernfuncties van de mediaspelersoftware. Maar het heeft ook enkele nadelen.

De nadelen van een browsergebaseerde mediaplayer

Een browsergebaseerde speler komt bovenop het besturingssysteem en zit in een ‘sandbox’. Daardoor heeft zo’n speler beperkter toegang tot de hardwarebronnen van het apparaat en andere randcomponenten en -systemen. Kortom: je kunt de GPU niet direct aansturen.

Het doel van een mediaplayer softwaremodule is bovendien niet enkel om mediabestanden af te spelen, maar ook om schema’s te updaten, de player hardware te beheren, resources te monitoren, gebeurtenissen te loggen en rapporteren, en te communiceren met de CMS server en randapparatuur.

Functies zoals deze kunnen niet worden geoptimaliseerd of zijn soms zelfs onmogelijk met browser-gebaseerde software.

Met browsergebaseerde spelers hang je ten slotte vast aan de standaard mediabewerking en besturing die verpakt zit in de code van de browser (bv. webkit). Je krijgt dus weinig flexibiliteit bij het kiezen van mediaverwerkingsframes.

De voordelen van een native mediaplayer

Als ze goed ontworpen worden, leveren native mediaplayers betere prestaties bij het afspelen van media, met vlottere bewegingen, vlekkeloze overgangseffecten en minder haperingen. Ze bieden ook meer mogelijkheden, bijvoorbeeld voor transities.

En ook bij interactieve applicaties kan er veel sneller geschakeld worden en kan je een nauwkeurigheid tot op enkele milliseconden bereiken.

In tegenstelling tot browsergebaseerde spelers, hebben native mediaplayers de capaciteit om de systeembronnen en het afspelen van media te controleren, en het apparaat indien nodig te resetten. Zo kun je storingen, bevroren beelden of foutschermen voorkomen.

Een native player zal op het niveau van de GPU elk frame afzonderlijk behandelen, met een veel lagere overhead en meer performantie als gevolg.

Je krijgt bovendien ook veel meer flexibiliteit in het kiezen van mediaverwerkingsframes, wat niet alleen de kwaliteit van het afspelen maar ook de ondersteunde formaten direct beïnvloedt.

Ten slotte maken native mediaplayers het makkelijker om te voldoen aan de GDPR en andere regels rond confidentialiteit, doordat er geen constante verbinding nodig is met een (centrale) webserver om de content af te spelen zoals bij een browsergebaseerde mediaplayer.

De content wordt namelijk lokaal bijgehouden en gespeeld. Enkel wanneer er nieuwe content wordt gedownload, wordt verbinding gemaakt met de server.

Conclusie

Native mediaplayers zijn ontwikkeld in lagere programmeertalen die veel meer vrijheid en flexibiliteit bieden. Bovendien wordt er meer tijd en moeite in geïnvesteerd door de softwareleverancier. De kwaliteit, betrouwbaarheid en prestaties kunnen dan ook niet worden geëvenaard door browsergebaseerde spelers.

Bovendien zijn native mediaplayers beter schaalbaar in grote netwerken en kunnen ze de beschikbare middelen van de hardware veel beter benutten dan browsergebaseerde spelers, wat je toelaat om te werken met kosten-efficiënte content player hardware.

Meer informatie

Heb je nog vragen over browsergebaseerde en native mediaspelers, of wil je graag meer informatie? Aarzel dan niet om ons te contacteren. We helpen je graag!